, Imieniny:
Jesteś na: Ochotnicza Straż Pożarna
Historia powstania i działalności OSP w Glinniku
Ustaleniedaty powstania OSP w Glinniku jest niełatwe ponieważ istnieją dwa dokumenty na tę okoliczność. Z zapisu w kronice wynika, że ,,działo się to w miesiącu czerwcu 1956 roku na placu mieszkańca wsi Jana Rojka koło dzisiejszej mleczarni”. Jak stwierdza piszący kronikę było to pierwsze zebranie organizacyjne, na którym wybrano Zarząd OSP w składzie:

Prezes-Wyskwar Zenon, Komendant-Furtak Eugeniusz, Skarbnik-Pacek Henryk, Sekretarz - Rojek Bolesław s. Jana, zaś Przewodniczącym Komisji Rewizyjnej został Koziej Kazimierz. Z obecnych na zebraniu chęć wstąpienia do OSP wyraziło 16 osób. Byli to oprócz wyżej wymienionych: Kuśmirek Marian, Chabros Edmund, Sztorc Jan, Bogusz Stanisław s. Grzegorza, Rojek Bolesław s. Jana, Janek Piotr, Kozak Szczepan, Odzioba Aleksander, Kozłowski Aleksander, Wyskwar Zygmunt. Tego dniawystosowano również pismo skierowane do Komendy Wojewódzkiej Straży Pożarnych w Lublinie w celu zarejestrowania OSP w Glinniku z podaniem odpowiednich danych. Świadczyłoby to o tym, żeZ tych względów datę 8 września 1956 r. należy traktować jako momentnależałoby przyjąć za właściwą powołania jednostki do życia. Jak widać do poprzedniej grupy inicjatywnej dołączyło wielu nowych, chętnych do pracy w OSP strażaków,Spośród pierwszych członków OSP Glinnik do dnia dzisiejszego żyją: Furtak Eugeniusz, Kukier Henryk, Skorupski Tadeusz i Wyskwar Zygmunt. Pozostali odeszli już na wieczną wartę.
 
Aby pomagać zagrożonym, poszkodowanym i bronić dobytku przed pożarami należało mieć podstawowy sprzęt gaśniczy. Po usilnych staraniach już 28. XII 1956 r. OSP otrzymała z Komendy Powiatowej Straży Pożarnych sikawkę ręczną / konną /, którą przyprowadził do Glinnika mieszkaniec wsi Jończyk Wacław. W związku z tym Zarząd wyznaczał druhów i gospodarzy nie będących strażakami do powożenia sprzętem. Z roku 1957 znajduje się zapis, który nakłada obowiązek wystawienia koni przez następujących gospodarzy: Wałach Eugeniusz -2 konie, Kołodziej Czesław – 1 konia, Koziej Antoni -1 konia, Chabros Edmund -1 konia, Odzioba Aleksander – 1 konia.
Strażacy wyjeżdżający do pożarów w tym czasie byli ubezpieczeni od następstw nieszczęśliwych wypadków.
W roku 1966 OSP otrzymała motopompę M – 400 wraz z wężami. Strażacy natomiast na przełomie 1968/69 r. wraz z pomocą mieszkańców Glinnika wykonali zbiornik do poboru wody niezbędnej do gaszenia pożarów. Pozyskiwanie sprzętu podbudowało strażaków i zmobilizowało do organizowania zabaw aby pozyskiwać środki pieniężne na zakup materiałów budowlanych na nową remizę, ponieważ sprzęt trzymany był w stodołach u gospodarzy.
 
Pierwszą zabawę na ten cel zorganizowano już 15 września 1956 r. w trakcie której uzyskano dochód w wysokości 1224 zł. Za pieniądze te zakupiono 23 sztuk słupów drewnianych, bowiem według pierwotnych założeń remiza miała być drewniana. Jednak zrezygnowano z tego pomysłu i rozpoczęto budowę remizy murowanej na zakupionym od Genowefy Furtak za kwotę 2670 zł. placu o pow. 5 arów przy drodze Michów – Kurów.
Druhowie strażacy na pożyczonej formie wykonali 600 szt. pustaków cementowych.
Widząc zapał i determinację strażaków oraz mieszkańców wsi Gromadzka Rada Narodowa w Wielkiem wyasygnowała na budowę kwotę 1000 zł.
Budowę wsparła również kwotą 4000 zł Komenda Powiatowa Straży Pożarnych w Lubartowie Druhowie strażacy w czynie społecznym zwozili materiały aby, jak najszybciej dokończyć budowę. Jednak w wyniku nieporozumień budowy nie dokończono. Murarzowi Władysławowi Reszce za pracę wypłacono w 1960 roku kwotę 2000 zł.
 
W dniu 05.02.1968 r. odbyło się wiejskie zebranie gospodarzy wsi przy udziale 75 osób, na którym omówiono budowę nowej remizo – świetlicy w środku wsi koło tzw. ,, Glinianek”. Podjęto decyzję o zakupie działek od Koziej Cecylii, Janka Apolinarego, Kapicy Stanisława, Świerszcz Zofii i Grymulskiej Genowefy, płacąc po 700 zł. za 1ar. W sumie kupiono plac o powierzchni 15 arów , na którym można było wybudować duży budynek. Powołano również na tym zebraniu Społeczny Komitet Budowy Remizo – Świetlicy w składzie: Przewodniczący - Zarzyka Władysław, oraz członkowie: Koziej Jan s. Piotra, Bogusz Stanisław s. Ignacego, Kwiatkowski Eugeniusz, Pacek Eugeniusz, Bogusz Józef, Pacek Henryk. Ustalono również, że członkowie OSP wpłacą na budowę remizy po 100 zł. Natomiast gospodarze niezrzeszeni w OSP po 50 zł. Już 11.04.1968 r. zlecono Panu Teodorowi Świderskiemu pochodzącemu z Abramowa opracowanie dokumentacji technicznej, która jak napisano w protokole zaginęła gdzieś w Nadzorze Budowlanym w powiecie, dlatego budowa opóźniała się. W roku 1968 zgromadzono materiały budowlane w ilości: 800 szt. gazobetonu, 5380 szt. cegły silikatowej, 600 szt. cegły ceramicznej oraz 4 tony wapna palonego.
Aby rozszerzyć krąg osób zaangażowanych w budowę nowego remizy i wciągnąć w miarę wszystkich mieszkańców wsi w dniu 04.01. 1969 r. przekształcono poprzedni komitet na Wiejski Komitet Budowy Remizo – Świetlicy w składzie:
Pacek Józef, Pacek Kazimierz, Zarzyka Władysław, Pacek Henryk, Chabros Edmund, Rojek Bolesław s. Jana, Mańka Marian, Koziej Henryk oraz Hapon Andrzej – kierownik szkoły który potrafił wpłynąć na mieszkańców tak, że nikt nie śmiał odmówić pracy czy składki pieniężnej bo i on sam pracował fizycznie przy budowie.
Przy takim zaangażowaniu wszystkich mieszkańców wsi już w jesieni 1969 r. zalano fundamenty a prace murarskie rozpoczęto 16 kwietnia 1970 r., natomiast akt erekcyjny przy udziale przedstawicieli z gminy i powiatu wmurowano 21.04.1970 r. Budowę zaś zakończono 20 grudnia tegoż roku.
Remizo – świetlica wybudowana została czynem społecznym mieszkańców wsi Glinnik przy poparciu właz gminnych i powiatowych. Pracami kierował Łucjan Józef, murarzem był Pacek Kazimierz i Świerszcz Roman, a pomocnikami Kozak Julian i Pacek Jan. Koszt budowy remizy wyniósł 330 tys. zł. Wszyscy mieszkańcy wsi, a szczególnie strażacy byli bardzo dumni z dużego, ładnego i funkcjonalnego budynku. Dano temu wyraz w uroczystym otwarciu w dniu 17 stycznia 1971 roku. Wprawdzie pierwszy termin ustalono na 27 grudnia 1970 r. ale ze względu na zawirowania polityczne w kraju, a szczególnie wypadki grudniowe, które miały miejsce na Wybrzeżu termin ten przesunięto na styczeń 1971 r. Uroczystość otwarcia była doniosłym wydarzeniem w życiu mieszkańców Glinnika. Przybyło na nią wielu przedstawicieli z gminy, powiatu oraz okolicznych miejscowości. Kronikarskie zapiski podają ogólną liczbę gości i uczestników w liczbie około 300 osób. Zapisano, że ,,cała jednostka od samego rana przygotowana była na powitanie licznych gości z Lubartowa, gminy i strażaków z okolicznych wsi”. Były odznaczenia, przyjęcie oraz występy artystyczne. Wśród najbardziej zasłużonych przy budowie remizy byli: Pacek Henryk, Chabros Edmund, Rojek Bolesław s. Jana, Bogusz Stanisław oraz wielu innych. Do dzisiaj w remizie widnieje na ścianie piękny, duży obraz namalowany farbami olejnymi przez nauczycielkę miejscowej szkoły p. Marię Białosiewicz.

Gdy ucichły echa uroczystego otwarcia druhowie strażacy rozpoczęli starania o samochód ,,no bo jakże to mogło być, aby straż nie miała samochodu”. Zabiegi te zostały zwieńczone sukcesem. W roku 1972 r. jednostka otrzymała z Komendy Powiatowej Straży Pożarnych w Lubartowie upragniony samochód marki ,,Żuk oraz kompletny sprzęt p-poż. Zakupiono również 20 kpl. mundurów wyjściowych, co na ówczesne czasy było dużym osiągnięciem i wydatkiem. Pierwszym kierowcą samochodu był Podleśny Jan. Samochód służył strażakom do czerwcu 1998r. kiedy to został przekazany nowo powstałej jednostce OSP w Dębinach, zaś OSP w Glinniku otrzymała od Urzędu Gminy w Abramowie samochód bojowy ,,Star 244”, następnie a w roku 2010 również od Urzędu Gminy samochód ,,Star 266”, do którego zamontowano pług służący do odśnieżania dróg gminnych .

Remiza po pewnym czasie wymagała bieżących remontów i dobudowy dodatkowych pomieszczeń np. /magazynu paliw, garażu/, które dobudowano w latach 1983/84. Wykonano i naRównież obecnie na bieżąco wykonuje się też wiele pracwszelkie prace remontowe takie jak: wymiana podłogi w sali tanecznej, remont dachu, wymiana drzwi i okien, malowanie pomieszczeń, ogrodzenia placu i zbiornika wodnego i wiele innych prac przy udziale środków własnych i otrzymywanych z Urzędu Gminy. Działalność OSP to nie tylko budowa remizy i remonty, dbanie o sprzęt i wyposażenie, ale przede wszystkim śpieszenie ludziom z pomocą we wszelkich zdarzeniach losowych takich jak pożary, powodzie, huragany, wichury, wypadki komunikacyjne i inne. Druhowie strażacy cały czas podnoszą swoje kwalifikacje na różnych kursach, ćwiczeniach, zawodach sportowo –pożarniczych i innych formach doskonalenia, aby gdy zajdzie potrzeba niesienia pomocy i ratunku skutecznie działać.
Wykaz strażaków pełniących niektóre funkcje w Zarządzie od powstania OSP do dnia dzisiejszego:
 
Prezesi: Wyskwar Zenon, Koziej Kazimierz, Pacek Henryk, Rojek Tadeusz, Chabros Edmund, , Kozak Klemens, Wójtowicz Mirosław, Rodak Wiesław, Kozak Paweł, Struski Mieczysław /obecnie /
Komendanci/ Naczelnicy: Furtak Eugeniusz, Kuśmirek Marian, Chabros Edmund, Wasilewski Kazimierz, Skorupski Tadeusz s. Stanisława, Skorupski Czesław, Łucjan Józef/ dwukrotnie /, Janek Józef, Pacek Kazimierz, Skorupski Marian / obecnie/
Gospodarze: Chabros Edmund, Pacek Henryk, Sztorc Jan, Skorupski Kazimierz, Rodak Grzegorz/obecnie/
Skarbnicy: Pacek Henryk, Kwiatkowski Eugeniusz, Rojek Bolesław s. Jana Kozak marian, Łucjan Józef, Kutnik Janusz/obecnie/
Przewodniczący Komisji Rewizyjnej: Koziej Stanisław, Wyskwar Zenon, Janek Piotr,Bogusz Stanisław, Janek Franciszek, Rodak Wiesław, Pacek Jan,Kozak Marian, Kowalczyk Stanisław,Rojek Zbigniew, Kozak Klemens, Kołodziej Roman, Struski Mieczysław,Suchodół Łukasz /obecnie/
Jednostka cały czas rozwija się, na bieżąco dba o wyposażenie w sprzęt bojowy, wyposażenie osobiste strażaków i remonty remizy. Co roku w szeregi OSP przyjmowani są młodzi druhowie – w br. 7.
Obecnie jednostka liczy 25 czynnych i 5 honorowych druhów.
Skład obecnego Zarządu przedstawia się następująco:
Prezes - Struski Mieczysław, Naczelnik - Skorupski Marian, I –Vce Prezes - Skorupski Artur s. Mariana, II-Vce Prezes - Kozak Paweł, Gospodarz - Rodak Grzegorz, Skarbnik - Kutnik Janusz, Sekretarz - Skorupski Marcin.
 
Komisja Rewizyjna:
Przewodniczący - Suchodół Łukasz, Członek - Skorupski Lucjan, Członek - Kołodziej Roman.
 
Tekst Jan Zaworski na podstawie kroniki, protokółów z zebrań
oraz wywiadów przeprowadzonych z Eugeniuszem Furtakiem, Haliną Kruk, Mieczysławem Struskim i Marianem Skorupskim
Zdjęcie Mieczysław Struski