Art. 7. ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz.U. z 2017 r., poz. 912)

MENU GŁÓWNE

Jesteś na: Aktualności › Art. 7. ustawy z dnia 31 stycznia...

Aktualności

Opublikowano: 06-10-2017

Art. 7. ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz.U. z 2017 r., poz. 912)

Grób nie może być użyty do ponownego chowania przed upływem lat 20.
Po upływie lat 20 ponowne użycie grobu do chowania nie może nastąpić, jeżeli jakakolwiek osoba zgłosi zastrzeżenie przeciw temu i uiści opłatę, przewidzianą za pochowanie zwłok. Zastrzeżenie to ma skutek na dalszych lat 20 i może być odnowione.
Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do chowania zwłok w grobach murowanych przeznaczonych do pomieszczenia zwłok więcej niż jednej osoby, a także do chowania urn zawierających szczątki ludzkie powstałe w wyniku spopielenia zwłok.
Dozwolone są umowy, przedłużające termin, przed upływem którego nie wolno użyć grobu do ponownego pochowania.
Niezależnie od powyższych przepisów jest wzbronione użycie do ponownego pochowania grobów, mających wartość pamiątek historycznych (ze względu na swą dawność lub osoby, które są w nich pochowane, lub zdarzenia, z którymi mają związek) albo wartość artystyczną.
W istniejących grobach murowanych dopuszcza się chowanie zwłok osób zmarłych w ciągu 20 lat po wydaniu decyzji o zamknięciu cmentarza. Przy zmianie przeznaczenia terenu cmentarnego przepis art. 6 ust. 4 6 ma zastosowanie również do zwłok pochowanych w tym dwudziestoletnim okresie.
Regulacja zawarta w art. 7 ust. 3 wyłącza zastosowanie wcześniejszych przepisów w przypadku chowania zwłok w grobach murowanych przeznaczonych do pomieszczenia zwłok więcej niż jednej osoby, a także do chowania urn zawierających szczątki ludzkie powstałe w wyniku spopielenia zwłok nie ma zastosowania zakaz wynikający z art. 7 ust. 1 i 2, zgodnie z którym grób nie może być ponownie użyty przed upływem dwudziestu lat oraz w gdy po upływie dwudziestu lat zostało zgłoszone takie zastrzeżenie oraz wniesiona opłata przewidziana za pochówek zwłok. Konsekwencją powyższej regulacji jest fakt, że w odniesieniu do grobu murowanego przeznaczonego do pomieszczenia zwłok więcej niż jednej osoby, a także do urn zawierających szczątki ludzkie powstałe w wyniku spopielenia zwłok nie jest konieczne zachowanie okresu dwudziestu lat dla pochowania następnych oraz - po upływie lat dwudziestu wnoszenie kolejnej opłaty. Potwierdza to Sąd Najwyższy w wyroku z 3 grudnia 2010 r., I CSK 66/2010 (LexisNexis nr 2573508), że „Do grobów murowanych przeznaczonych do pochowania więcej niż jednych zwłok nie mają zastosowania ograniczenia dotyczące ponownego użycia grobu (art. 7 ust. 3 ustawy, a zatem członkowie rodziny uprawnieni do tego grobu nie tylko nie muszą po upływie 20 lat przedłużać tego prawa, ale także uiszczać ponownej opłaty. W tym wypadku zarządowi cmentarza nie przysługuje prawo dysponowania wolnymi miejscami w grobie murowanym ani przed, ani po upływie dwudziestu lat od pochowania, ani do pobierania kolejnej opłaty”.